نیاز به تنوع رسانه ای فرا تر از راست و چپ

Read Time:2 Minute, 48 Second

امید کاجیان*

فرقی نمی کند دوران محمود احمدی نژاد باشد یا حسن روحانی، زمان اصلاحات یا اصولگرایی. تجربه نشان داده است که فضای رسانه کشور با کمبود یا چه بسا فقدان رسانه ای مستقل مواجه است. موضوعی که تنها معطوف به رسانه ملی نیست. گاه به نظر میرسد رسانه ها در ایران در برهه هایی خاص وظیفه شان مشترک است ؛ کم توجهی به برخی واقعیت ها و عدم انعکاس آن. این موضوع در زمانه ای مختلف تحت عناوین خاصی دیده میشود. در شرایط فعلی آن را امید درمانی می نامند.

واکاوی رسانه های داخلی در شرایظ فعلی میتواند کمک بسازی در درک شرایط پیش روی جامعه کند. با توجه به آنکه اصلاح طلبان به عنوان حامی اصلی ریاست جمهوری حسن روحانی در صحنه سیاسی نقش آفرینی کردند، بررسی روزنامه های اصلاح طلب که خود را داعیه دار رسانه های پیشرو در عدالت خواهی مینامند و به ویژه چنین تصویری را تا پیش از انتخابات ریاست جمهوری سال 1396 در بخشی از مردم ایجاد کرده بودند قابل تامل است. به طوری که در مواردی برخلاف آنچه به عنوان میثاق خود میدانند عمل کرده اند و چه بسا خود جزوی از بازی سیاست و رانت های جناحی اند. عملکرد رسانه های چپ را به خوبی می توان در این سال های اخیر مشاهده کرد. این رویه موجب شده تا گاه به جای هسته اخبار، پوسته را در صدر خبررسانی خود قرار دهند. شاهدی بر این مدعا اغراق بر سر توافق هسته ای بود به طوری که بعد از برجام صفی از القاب همچون آرش کمانگیر و امیرکبیر و مصدق بر صفحه نخست آن ها خطاب به دولتمردان نقش بست. کوبیدن بر طبل وعده هایی چون رفع همه تحریم ها بعد از برجام هرچند برمدار امیددرمانی موقت کارساز بود اما خیلی زود با مشکلاتی که برسر این توافق به وجود آمد و چالش های بزرگ اقتصادی ازسر گرفته شد، این رسانه ها چشم خود را بر شرایط جدید بستند تا شاید امید به این مسیر ادامهدار باشد.

در چنین شرایطی تلاش برای به گردن انداختن همه مشکلات به وجود آمده برروی دوش عوامل خارجی ، یا خارج از دولت ، موج سواری روی نرخ واقعی ارز هر روز از سوی برخی رسان هها دنبال می شود. قابل تامل اینکه اصلاحطلبان در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد، رسانه های اصولگرا را به باد انتقاد می گرفتند که آنها بین مردم و دولت طرف دولت را گرفته اند. اما به نظر می رسد با این دیدگاه باید گفت در روی همان پاشنه می چرخد اینبار تنها نقشها عوض شده است. چنین روندی در واقع نادیده انگاشتن مردم و کسانی است که باهدف بهبود اوضاع معیشتی، رفاهی و اجتماعی پای چند انتخابات اخیر حاضر شدهاند.

بی پرده باید گفت آن چه امروز توی ذوق می زند نبود رسانه های آزاد با قدرت انتشار افکار متنوع در کشور است. فراموش نکنیم این تنوع به معنای وجود نام های متفاوت و یا روزنامه های رنگارنگ روی دکه ها نیست . تنوع به معنای تضارب آرای مختلف و عقاید گروه های گوناگون بدون در نظر گرفتن چارچوب های آزاردهنده در رسانه هاست . اینکه شرایط به گونه ای پیش برود تا همه مطبوعات و خبرگزاری ها به ناچار یا خود را چپ بنامند یا راست و برای ابراز عقیده و ظهور و بروز خود در جامعه ، خویش را دراین دو محصور کنند بی تردید تداعی کننده روزهای خوبی نیست.

*روزنامه نگار

چاپ خبر